Onlangs ben ik – samen met collega Ds. Annemiek Boonstra – benoemd als ambulant predikant voor uw gemeente. Dit is binnen de PKN een nieuwe functie, die ook wel bekend staat als de ‘uitzenddominee’. In het PKN-maandblad Woord & weg, editie juni 2019, is een informatief artikel hierover verschenen. Het takenpakket van een ambulante predikant is per definitie in omvang en tijdsduur beperkt. Het betreft in mijn geval een halftijdse aanstelling voor een jaar; dus min of meer voor de duur van de vacatureperiode in de Gastkerk. Mijn taken zullen vooral op het pastorale vlak liggen, die van collega Boonstra vooral op het bestuurlijke vlak. Onze takenpakketten zullen gaandeweg, in goed overleg, meer profiel krijgen.

De vaste functie, waarnaast ik deze tijdelijke functie mag vervullen, is het gemeentepredikantschap in de Protestantse Gemeente te Warffum, Breede en Usquert. Dat is ‘mijn’ derde kerkelijke gemeente. Daar op het Hogeland ben ik nu twee jaar met veel plezier werkzaam. Uw kerkelijke gemeente in het Westerkwartier lijkt mij prima te combineren met een gemeente op het Hogeland. Alleen al qua geografische ligging lijken mij deze twee Groningse gemeenten een handige ‘match’ voor een jaar.

Met mijn pastorale loopbaan ben ik begonnen na mijn promotie in de praktische theologie, ruim twintig jaar geleden. Inmiddels heb ik in het kerkenwerk al heel wat pastorale en bestuurlijke ervaring mogen opdoen. Zo zie ik de tijdelijke functie in uw kerkelijke gemeente als een mogelijkheid om mijn reeds opgedane ervaring dienstbaar te benutten én tegelijkertijd nieuwe waardevolle ervaring op te doen.

Wat mijn privéleven betreft, vind ik vermeldenswaardig dat ik oorspronkelijk uit het Zuiden afkomstig ben en ‘dus’ uit een katholiek nest kom. Om kerkkritische redenen – uit behoefte aan meer ‘ruimte’ – ben ik protestants geworden. Ik ben gelukkig gehuwd en heb een gezellig gezin. Mijn vrouw, Nicoline, heeft ook theologie gestudeerd; ze is gepromoveerd nieuwtestamentisch exegete. We wonen in Tynaarlo en hebben drie kinderen, twee jongens en een meisje. De jongste zoon gaat nog in Assen naar de basisschool, zijn broer en zus gaan al in Groningen naar de middelbare school.

Voor meer informatie over mijzelf, als theoloog en predikant, kan ik u verwijzen naar mijn website: www.pjmavanool.nl

Vriendelijke groeten en tot ziens in de gemeente,

Ds. Peter van Ool

 

Beste gemeenteleden,

Wat fijn om bij u aan het werk te mogen gaan! Ik heb er veel zin in en vertrouw op een positieve en inspirerende samenwerking samen met de regiegroep, de kerkenraad, allerlei werkgroepen, mijn collega’s ds. Peter van Ool, ds. Hester Wouda en u.

Ik kan me voorstellen dat u graag wilt weten wie ik ben. Ik zal proberen iets over mezelf te vertellen, maar ongetwijfeld zullen we elkaar ook ontmoeten bij een kerkdienst of anderszins.

Mijn naam is Annemiek Boonstra. Na mijn studie aan de RUG, waar ik een geweldige tijd heb gehad ben ik 1997 begonnen te werken als vicaris in de Hervormde Gemeente Bierum. Daarnaast ben ik in 2000 gaan werken als Geestelijk Verzorger in de ouderenzorg.

In de afgelopen ruim 20 jaar (wat gaat de tijd snel!) ben ik werkzaam geweest als predikant in verschillende gemeenten, zowel in de stad Groningen, als op het platteland. Daarnaast heb ik me met veel plezier ingezet in bovenplaatselijk werk.

Nadat ik de opleiding Klinisch Pastorale Vorming heb gedaan in Vught ben ik Begeleidingskunde, Supervisiekunde en Coaching gaan studeren aan de Hanze Hogeschool in Groningen. Sinds 2006 werk ik naast mijn predikantschap als supervisor en coach en Coach voor Medici voornamelijk in de gezondheidszorg. Ik doe dat vanuit mijn eigen bedrijf ZinZoe (www. ZinZoe.nl) met een kantoor aan huis, maar werk uiteraard ook veel in de ziekenhuizen en andere instellingen op locatie.

Ik woon in Groningen, dus lekker dichtbij, samen met mijn echtgenoot Wilco Kelder en onze kinderen Elean (bijna 17 jaar)  en Reitse ( 12 jaar). We hebben ook een klein hondje, Takkie genaamd, naar het boek van Jip en Janneke dat we wel duizend keer (voor) gelezen hebben.

Nu ik dit schrijf zit ik in de trein naar Zwolle op weg naar mijn werk en ik zie dat het buiten Herfst wordt. De bomen laten aarzelend wat kleur zien, de eikels beginnen te vallen en gisteren heb ik kastanjes gezocht en zag dat de paddenstoelen zich boven de grond wagen.

Als je in het bos loopt ruik je dat de bladeren vergaan. Herfstasters en Dahlia’s kleuren hier en daar nog de tuinen en het Pampasgras laat zijn pluimen vol trots in de wind bewegen. De eekhoorns verzamelen dagelijks hun lekkernijen en beginnen met het verstoppen van hun wintervoorraad in de plantenbakken.

Wat in de natuur gebeurt spiegelt zich ook af in de liturgie. De tijd verandert. De vruchten zijn rijp geworden. Er wordt gedankt voor de oogst, en wat is dankbaarheid een belangrijke notie in onze tijd waarin in alles zo weinig waarde lijkt te hebben; een wegwerpmaatschappij, die langzaam een kantelpunt lijkt te bereiken, een bewustwording die ons noopt tot soberheid en zorgvuldigheid. 

De dagen worden korter, en het lijkt belangrijker dan ooit om licht te zoeken, licht te willen aansteken, om naar het Het Licht te verlangen. Langzaamaan in de liturgie wordt de tijd vol en komen we samen om die dank voor de oogst en Eeuwigheidszondag samen vorm te geven.

Eerst moeten de bladeren vallen, moet er een rustperiode zijn in de natuur, voordat alles weer kan gaan uitbotten en bloeien. Het lijkt of alles wordt afgebroken, maar niets is minder waar. De Phoenix herrijst uit zijn as, in die andere Paarse tijd op de Aswoensdag, en altijd weer zal er een nieuw begin zijn.  Een nieuwe begin waarin we toeleven na de Herfsttijd.

Het is mooi om elkaar in vieringen te ontmoeten en dat wat er in ons leeft en buiten ons is te kunnen verbinden met die Ene die Eeuwig is. Toevluchtsoord en Licht, Lamp voor onze voet, Wijnrank en Deur,  Een die zijn vleugels over je uitspreidt en je draagt als het nodig is. En als je kopje onder dreigt te gaan loopt Hij over het water naar je toe.

Om naar die Kracht met elkaar te zoeken, onszelf daaraan te verbinden, en niet alleen met die Eeuwige een relatie aan te gaan, maar ook met elkaar, zodat we iets kunnen betekenen in de wereld om ons heen, dat we openstaan voor die wereld met al zijn ingewikkeldheid en verscheidenheid, zullen we met elkaar hard moeten werken, twee stappen vooruit en één terug, maar het is een enorme troost om te weten dat de Geest wel zal waaien, dat het niet allemaal van ons afhangt, dat er een God is die je bij de hand neemt als je het even niet weet en voor je spreekt als je eigen stem het begeeft.

Het is belangrijk om plezier te hebben in het kerkenwerk, samen gemeente-zijn vorm geven is voluit leven; je daarin laven aan het Woord, de liederen, de muziek, het samen zijn. Daaruit kunnen we onze inspiratie, de volharding en het geduld halen om naar een goede toekomst te groeien voor onze gemeente. Dat is een prachtige opdracht; laten we samen groeien in geloof!

Dag,

Tot binnenkort,

Met een hartelijke groet, ds. Annemiek Boonstra